Budapeszteńskie Towarzystwo Śpiewacze (węg. Pest-Budai Dalárda) tworzy grupa zaprzyjaźnionych mężczyzn. Jesienią 2011 roku w Budapeszcie wznowiliśmy działalność organizacji po półtora wieku. Członkowie-założyciele Towarzystwa studiują lub pracują w węgierskiej stolicy, większość z nich pochodzi jednak spoza Budapesztu. Poznali się w różnych miejscach, później do wesołej kompanii dołączyły kolejne osoby.
Wznawiając działalność towarzystwa śpiewaczego, odwołujemy się do rodzaju organizacji, z którym jest związana dawna i wzniosła tradycja. W Europie Środkowej – przede wszystkim na południu Niemiec – powstawały cechy mistrzów śpiewaczych (por. Wagner, Śpiewacy norymberscy). Były one spadkobiercami średniowiecznych bardów i rybałtów. W epoce romantyzmu ustąpiły miejsca powstającym masowo towarzystwom, zwanym „stołowymi” (Liedertafel), a następnie mieszczańskim kołom śpiewaczym (Liederkranz), nazywanym także towarzystwami śpiewaczymi (Gesangverein).
Pod wpływem tych organizacji na Węgrzech już w końcu „okresu reform” (w latach 40. XIX w.) powstały grupy ludzi, którzy spotykali się mniej lub bardziej regularnie, aby spędzać wolny czas na wspólnym śpiewaniu. Niestety nie dysponujemy prawie żadnymi informacjami o ich działalności, ponieważ żadna z tych grup nie przyjęła formy zarejestrowanego stowarzyszenia. W węgierskiej stolicy już w 1845 roku działało śpiewające „towarzystwo wielu wesołych kompanów”, jednak współczesny przewodnik turystyczny, z którego pochodzi ta wiadomość, nie przekazał o nim nic więcej.
W okresie po stłumieniu węgierskiego powstania lat 1848 – 1849 okoliczności nie sprzyjały życiu towarzyskiemu. Pomimo tego Nándor Thill, kierownik chóru w kościele w dzielnicy Pesztu Lipótváros – późniejszej stołecznej bazylice – zorganizował tam chór męski, który, jak głosiła nazwa, podjął „samodzielną praktykę”. Po długich staraniach i niezwykle wielu publicznych występach udało się wreszcie uzyskać zezwolenie na jego działalność pod nazwą „Buda-Peszteńskie Towarzystwo Śpiewacze” (Pest-Budai Dalárda/Pest-Ofner Gesangverein). Tym samym w 1852 roku powstała na Węgrzech pierwsza oficjalnie zarejestrowana orgranizacja śpiewacza.
Kierowane przez Thilla towarzystwo zyskało w następnych latach renomę w całym kraju. Pełniło pionierską rolę, zapoczątkowując węgierski ruch śpiewaczy. Ruch ten rozwijał się aż do 1948 roku i położył nieprzemijające zasługi w rozwoju inicjatyw obywatelskich, życia towarzyskiego i kulturalnego oraz języka węgierskiego. Znaczenie towarzystwa pomnażał fakt, że przyczyniło się do rozwoju nowego gatunku – utworów pisanych na „oryginalną węgierską czwórkę męską”. Członkowie towarzystwa jako pierwsi rozpisali konkurs na tego typu chóralne pieśni, co spowodowało rozwój literatury muzycznej w tym zakresie. Pomimo dużej aktywności i wielu sukcesów Buda-Peszteńskie Towarzystwo Śpiewacze uległo rozwiązaniu w 1867 roku. Jeszcze w tym samym roku jego miejsce zajął Peszteński Narodowy Krąg Śpiewaczy.
Na początku XXI wieku uznaliśmy, że również i my zajmiemy się podobną działalnością. Wspólne śpiewanie zbliża ludzi, wzmacnia poczucie wspólnoty, a wreszcie - co nie mniej ważne - przynosi wszystkim radość. Nasze cele, wartości i upodobania upodabniają nas do towarzystwa kierowanego niegdyś przez Nándora Thilla, dlatego zdecydowaliśmy, że pójdziemy w jego ślady, uznając je za naszego ideowego poprzednika. Kontynuując dawną tradycję, postanowiliśmy wznowić działalność Budapeszteńskiego Towarzystwa Śpiewaczego. Z początku spotykaliśmy się tylko dla przyjemności, aby w męskim gronie za stołem przypomnieć na wpół zapomniane pieśni przodków, ich dzieje i bohaterskie czyny. Później do wieczornych śpiewów dodaliśmy wspólne wycieczki krajoznawcze, odwiedziny piwniczek winiarskich, występy na winobraniach.